VERVOLG! Eindelijk...

Met de 'morgen' in de laatste zin van m'n vorige verslag bedoelde ik natuurlijk 'over 3 weken', als dat niet duidelijk was voor sommige mensen (vaders heel toevallig? Ik houd m'n bankrekening in de gaten hoor!)... Hier dus het vervolg van mijn vorige verslag. Helaas ben ik niet heel goed in dingen onthouden, dus wat volgt zijn waarschijnlijk vooral flarden van de afgelopen tijd.

Laten we maar even beginnen met het eerste dat ik me zo even kan herinneren. 23 juli gingen we naar Adelaide om de verjaardag van Shantelle, de oudste dochter van de Drysdales, te vieren. Shantelle is getrouwd, heeft een dochtertje van een jaar en woont ongeveer drie uur rijden hier vandaan, dus het makkelijkste was om allemaal naar Adelaide te komen. In Adelaide gingen we naar Tea Tree Plaza, een groot winkelcentrum, waar we de dag een beetje doorbrachten. ’s Avonds gingen we naar een all you can eat-Pizza Hut (hoi 30 kilo) waar ik hoorde dat Shantelle zwanger is! Ze is uitgerekend in februari dus de baby komt als ik nog hier ben, super leuk!

De zaterdag daarna, 30 juli, stond Adelaide weer op de agenda. 5 augustus was namelijk Heather’s verjaardag en Shantelle had een surprise party voor haar georganiseerd in de stad. Mel en ik gingen ’s ochtends al die richting op onder het mom van ‘we gaan lunchen met iemand’, wat op zich ook wel zo was, maar het vooral voor feest-voorbereidingen. We brachten eerst de dag door in datzelfde winkelcentrum en hadden lunch met Aaron, een vriend van Mel met een Nederlandse vader! Hij sprak helaas geen Nederlands though.. Rond een uur of vijf gingen we richting de feestlocatie, waar Shantelle en haar man Nathan al waren om alles klaar te zetten. Rond een uur of half zes begonnen de mensen binnen te druppelen en om kwart over zes kwamen ook Heather, Tom en Tim aan. Ze was super verrast, ook al verwachtte ze wel wat.

Een heel groot gat in mijn geheugen weerhoudt me ervan jullie te vertellen over de twee weekenden daarna. Doordeweeks is het allemaal nogal normaal en hetzelfde, met school overdag en ’s avonds een beetje tv kijken en facebooken. Op doordeweekse avonden doen ze hier eigenlijk nooit echt iets, waarschijnlijk vooral omdat alles te ver weg is om echt iets te doen.

OH WACHT EENS EVEN, ik herinner me nog wel iets! Een van de vage weekenden in augustus was er een bonfire bij de oma van Bec, Mel’s beste vriendin, op een boerderij ongeveer 10 minuten rijden van Maitland. Boerderijen zijn niet zoals de Nederlandse boerderijen; ze zijn minstens tien keer zo groot. Waarschijnlijk meer dan dat, maar ik moet heel eerlijk zeggen dat ik niet precies weet hoe groot Nederlandse boerderijen zijn... In ieder geval, ik had de dag daarvoor mijn eerste gigantische spinnen gezien. Twee, welteverstaan, en volgens Mel en Tim waren ze ‘klein’ (MINSTENS 10 CENTIMETER) en ze begrepen niet waarom ik stond te gillen en te springen en te huilen als een bange olifant. De hond begreep me gelukkig wel, die begon mee te springen en te janken. Goed, ik had dus die spinnen gezien, en bij de bonfire moesten we hout gaan zoeken in de bush... Dank u vriendelijk, ik was nog getraumatiseerd en ik durfde amper een tak beet te pakken uit angst dat er een dikke spin in / op zat. De bonfire zelf was vrij gigantisch.

Het weekend van 27 augustus dan, dat ik me – jazeker! – nog wel kan herinneren. Dat weekend was namelijk Power Surge, een Youth Event van een kerk in Balaklava (baklava, ik weet het). Het was een tweedaags event en we bleven daar dus slapen. Zaterdagavond gingen we ‘bushdancen’, wat een soort volksdans was, maar dan minder geschift. Was heel gezellig! Voor Power Surge, dat zaterdagavond begon, gingen we weer eens een keer naar Adelaide. Dit keer om Eric, mijn regionale coördinator, te ontmoeten. Mel ging naar een verjaardag daar en samen zijn we daarna terug gereden naar Balaklava.

Het weekend daarna – vorig weekend dus – was een lang weekend. Vrijdag was namelijk student free day en dat betekende dat we de dag vrij hadden! Samen met Erin, Alison en Mel ben ik naar een winkelcentrum in Elizabeth, een suburb van Adelaide, geweest. Daar kwamen we ook Jamii Leigh (zonder grapjes) tegen, met wie we de dag door hebben gebracht. Rond een uur of vier gingen we weer naar huis, omdat we ’s avonds bij vrienden van de familie gingen eten.
Die zaterdag was de verjaardag van Tom en daarom gingen we uit eten in Kadina. Na het etentje zouden we eigenlijk naar een babyshower gaan, maar de auto weigerde dienst. Gelukkig kwamen we kennissen tegen die ons een lift naar huis aanboden, terwijl de auto naar de garage werd gebracht.
Zondag gingen we naar de Royal Adelaide Show, een jaarlijks event en echt een big thing. Kleinere dorpjes zoals Maitland hebben soms ook jaarlijkse shows, maar nooit zo groot als die in Adelaide. Wat het precies is valt moeilijk uit te leggen, maar het is in principe een groot terrein met een hoop verschillende dingen die je kan doen en zien. Kermis, kraampjes, vee, van alles, zelfs duikende varkens. Ja. Duikende varkens. Vanaf een duikplank. In water. Ik was een beetje in shock naderhand, vooral omdat er ook een varken in een tutu was die een duik nam. EEN VARKEN IN EEN TUTU. Hoe verzin je het. Anyway, ’s avonds waren er verschillende shows met utes, motorcross en andere gekkigheden, met Grootsch Vuurwerk als afsluiting. Helaas geen traditionele epische knal als laatste vuurpijl zoals we dat gewend zijn in ’t Ambach, maar desalniettemin (university, here I come) was het mooi vuurwerk.

Dit weekend was ook een aardig druk weekend, met drie feestjes! Vrijdagavond was de verjaardag van Amandine, een meisje uit m’n klas, zaterdagavond de verjaardag van Bec en gisteren was de eerste verjaardag van Chloe, de dochter van Shantelle. Voor Chloe’s verjaardag reisden we even lekker af naar wat voelde als de andere kant van het land maar wat eigenlijk helemaal niet zo ver was. Tailem Bend om precies te zijn, ongeveer drie uur rijden bij ons vandaan. Als het Hollandia was geweest was het welzeker de andere kant van het land. Onderweg kwamen we nog een mooi pas-op-voor-koala’s verkeersbord tegen, maar helaas geen koala’s. Wel jammer.

Overigens gaan we in de oktober break, die de eerste twee weken van oktober is, waarschijnlijk een weekje op vakantie naar Mildura, in Victoria, of naar Victor Harbour, onder Adelaide. Ik hoop op Mildura, want ik wil naar Victoria – gewoon omdat ik dan kan zeggen dat ik in de staat ben die naar mij vernoemd is.

Maar het is nu inmiddels kwart voor twaalf en morgen is weer een mooi dagje school, dus ik ga er vandoor en jullie verblijden met deze post.
Welterusten en ik post vast nog wel een keer. Over een maand ofzo. Maar don’t get your hopes up too high, voor hetzelfde geld duurt het nog een paar maanden... ;)

xxx