Van Featherdale Wildlife tot Blue Mountains

Aangezien m’n vorige verslagje alweer een week geleden is schrijf ik maar eens een nieuwe! Sinds mijn laatste verslag hebben we een hoop gedaan, dus ik zal maar bij het begin beginnen, of in ieder geval bij waar ik vorige keer geëindigd was.

Het laatste waar ik over schreef was dinsdag –de engelse toets en het sporten. De volgende dag zaten we al weer vroeg in de bus omdat we het Featherdale Wildlife Park gingen bezoeken. Het was niet heel groot maar wel heel tof. In plaats van een kinderboerderij met schapen en geiten die je jas opeten hadden ze hier loslopende kangaroes en koalas die je kon aaien! Ze hadden ook wombats, krokodillen, emoes en andere typisch Australische dieren. Daarnaast waren er nog dingo’s en dingopuppies, die vrij extreem lief waren –ik weet in ieder geval wat ik wil voor mijn volgende verjaardag. In het park kregen we een soort les van een van de oppassers van het park die ons een paar dieren liet zien waarvan we er twee vast mochten houden. Er was een goanna (geen guana, al zou ik verschil niet weten!), een of ander vogelbeest, een soort enge leguaan –een jonkie, volgroeide beesten zijn een metertje of 3- en een koala. Wat ik heel jammer vond was dat we de koala niet vast mochten houden, maar blijkbaar zijn ze absoluut niet zo lief als ze er uit zien. Ze krabben en bijten en de mannetjes zijn bovendien keiharde verkrachters, werd ons leuk medegedeeld. Blijkbaar zijn vrouwtjes-koalas niet dol op paren, en als mannetjes-koala moet je dan toch wat… Daarom worden de mannetjes over het algemeen ook twee keer zo groot als de vrouwtjes. Aaaaaanyway, ze waren wel heel zacht. En ze zágen er wel schattig uit. Dus mocht het niet lukken met de dingo: een koala vind ik ook best. Probleempje is alleen dat ze niet kunnen onthouden wie je bent. Omdat ze alleen leven en geen band vormen met andere wezens, onthouden ze geen gezichten of hun eigen naam, soort van blub de goudvis 2.0.
We mochten alleen de goanna en het vogelbeest vasthouden, die allebei verrassend zacht en schattig waren (voornamelijk de vogel, ik was iets minder fan van de goanna).
Na deze fantastische show kregen we de tijd om rond te lopen in het park om vervolgens naar een shopping mall te gaan waar we drie uur losgelaten werden. Aangezien mijn interesse in shoppen na een uurtje of anderhalf wel gedoofd is, gingen we in plaats van winkelen naar Kung Fu Panda 2 in de bios, hele leuke film! Na onze winkelcentrumavonturen gingen we terug naar de lodge waar we ’s avonds de State of Origin Australian Football wedstrijd van New South Wales tegen Queensland keken. Ondanks een gigantisch gebrek aan kennis over het spel hebben we lekker ouderwets tegen de scheidsrechter lopen gillen, helemaal toen NSW dramatisch verloor…

Donderdag hadden we les over de cultuur en taal van Australië. Na deze fantastische ochtend begonnen we na de lunch met het in elkaar zetten van ‘the Big Show’ –een soort bonte avond, alleen dan niet ’s avonds en niet de laatste avond?- die we op vrijdag zouden geven voor de staff van het park hier. Allemaal fantastisch leuke landendingetjes, van Boten Anna (dat nummer van Basshunter dat blijkbaar Zweeds is? Nooit geweten) tot Japans schrift. Vrijdagochtend gingen we daarmee verder om vervolgens ’s middags de ‘Big Show’ te doen. Het was heel tof, en het zou gefilmd worden, alleen faalde de camera hard dus dat ging niet helemaal fantastisch, jammer genoeg!

Zaterdag kregen we ’s ochtends lekker les over het politieke systeem van Australië –waar bij ik volgens mij de enige was met enige vorm van interesse voor het onderwerp, over het schoolsysteem en over de currency (valuta?) van Australië. Na de lunch kregen we heerlijke verhalen te horen over alle enge beesten die leefden in de oceaan waar we de volgende dag in zouden gaan surfen. Het feit dat het er vol zit met kwallen en zogeheten zeeluizen was natuurlijk een ontzettend geruststellende gedachte. Zeeluizen zijn overigens een soort van teken ofzo die in het water zitten en die zo klein zijn dat je ze niet kan zien. Ze gaan op je huid zitten en zuigen dan heerlijk al je bloed uit je aderen. Daarnaast jeuken ze ook als een malle. Gelukkig kun je ze gewoon van je afspoelen onder de douche, maar alsnog is het niet heel fijn. Met al deze informatie waren we natuurlijk dolblij, helemaal toen ze er nog plaatjes bij gingen halen ook –waarom zijn kleine dieren altijd veel enger en lelijker dan grote dieren?
Rond een uur of half 3 zijn we naar het volleybalveld gegaan om een potje (een paar potjes, eigenlijk) volleybal te spelen. Het handige van het volleybalveld hier is dat de bal heel makkelijk in het meertje kan belanden, waardoor Brad (een van de kampleiders) telkens het meertje in moest springen om de bal van verdrinkingsnood te redden. Ook hebben we nog een potje footy (Australian Football) gespeeld, wat niet heel fantastisch ging –en dat is een understatement, we all sucked big time. Het was in ieder geval wel heel leuk!

Zondag zijn we naar Bondi Beach geweest, een suburb van Sydney aan het strand en bovendien een van de bekendere stranden van de wereld! Aangezien het winter was, was het niet zo druk, maar blijkbaar is het er in de zomer echt over hoofden lopen!
In Bondi kregen we surfles met de hele groep, was super tof was! Gezien mijn epische talent (en het feit dat ik al eens surfles had gehad in Frankrijk) lukte het me om op te staan en kan ik nu zeggen dat ik in twee oceanen in de wereld heb gesurft! Nu alleen nog de Indische er bij en dan is het helemaal af, dus ik hoop dat dat gaat lukken bij mijn gastgezin!
Na het surfen werden we losgelaten in Bondi city (zo’n vierkante kilometer, gi-gan-tisch!) waar ze een paar hele mooie winkels hadden! Ook een soort Expo, maar dan 100 keer beter. Daarna hebben we een poos in het gras bij het strand in de zon gelegen voordat we weer terug moesten naar de lodge.

Vandaag zijn we naar de Blue Mountains geweest. De Blue Mountains zijn vrij beroemde bergen in de buurt van Sydney. Ze heten zo omdat er een soort blauwige gloed over de bergen heen hangt, wat heel mooi om te zien is, maar wat er iets minder mooi uit ziet op foto’s, helaasch! Ook zijn daar de Three Sisters, een soort rotsformatie met drie puntige rotsen. Volgens de aboriginals waren dat drie jonge vrouwen die in de Droomtijd (wikipedia hierrrr > http://nl.wikipedia.org/wiki/Droomtijd) voor altijd versteend werden, en die nu nog altijd hoog boven het dal prijken. Heel mooi om te zien maar dat is na een minuut of 5 ook wel weer genoeg geweest, dus gingen we al snel verder naar het bergstation van de steilste railway in de wereld, waarin we naar het dal vervoerd hebben. In het dal hebben we ongeveer drie kwartier rondgelopen om vervolgens weer drie uur in de bus terug naar de lodge te zitten… Waar ik nu dus weer ben!

Morgen gaan we kanoën en rotsklimmen hier op het park.

Het is hier in ieder echt heel tof, voel me al helemaal thuis! Prachtig land, hele toffe mensen overal (al was er vanochtend wel een vrouw bij het tankstation die me bijna 2,5 dollar te veel liet betalen voor een zak Maltesers!), ik houd het hier nog wel even uit hoor!

xxx